Sezon grzewczy to okres, który sprzyja rozmyślaniom na temat sposobów na ograniczenie kosztów ogrzewania. Warto pamiętać, że dopiero poprawnie wykonana termoizolacja może realnie przełożyć się na niższą utratę energii grzewczej.
Aby tak się stało budynek musi posiadać odpowiedni zrealizowaną warstwę ochronną. Jednym ze sposobów na zabezpieczenie termoizolacji jest kołkowanie styropianu.
Kiedy kołki do styropianu bywają niezbędne?
Montaż termoizolacji z dodatkowym zabezpieczeniem w postaci kołków jest wymagany zawsze, gdy zostały one uwzględnione w projekcie. Architekt może zdecydować się na nie umieszczaniu ich, jeśli projekt dotyczy nowo wybudowanego domu. Musi jednak pamiętać, aby postępować zgodnie z zaleceniami producenta systemu ociepleń, który w określonych warunkach może potwierdzić bezpieczeństwo mocowanie styropianu tylko przy użyciu zaprawy klejowej.
Zaglądając do projektu budowlanego, warto również zwrócić uwagę na informacje dotyczące samego kołkowania. Poszczególne zapisy określają między innymi: zalecane rozmieszczenie łączników, optymalną długość, a także szerokość kołków. Projekt budowlany precyzuje również to, ile łączników należy w sumie wykorzystać podczas całego kołkowania styropianu.
Kołkowanie styropianu – najważniejsze informacje
Na początku warto podkreślić, że łączniki do styropianu nie mogą zostać wbite bezpośrednio po położeniu izolacji. Najlepszym rozwiązaniem będzie montaż styropianu na elewacji, a następnie odczekanie około 72 godzin. Taka przerwa sprawi, iż zastosowana zaprawa klejowa zdąży zastygnąć i związać materiał izolacyjny ze ścianą budynku. Po upływie tego czasu można śmiało rozpocząć pracę przy użyciu łączników.
Kołkowanie styropianu można wykonać na dwa sposoby. Pierwszy z nich to tzw. ciepły montaż. Polega on na wywierceniu w płytach okrągłych otworów, w których są montowane kołki elewacyjne. Łączniki umieszcza się na odpowiedniej głębokości, a następnie powstały otwór zostaje zakryty styropianowym krążkiem. Oczywiście przy użyciu tej metody trzeba pamiętać, że krążki powinny licować się ze ścianą. Dzięki temu zmaleje ryzyko powstania punktowych mostków termicznych.
Natomiast w drugim sposobie montażu kołki zostają umieszczone bezpośrednio na powierzchni styropianu. Bardzo ważne jest to, aby plastikowy talerzyk nie wystawał z izolacji, gdyż może to osłabić szczelność termoizolacji. Dlatego po zakończeniu prac należy wygładzić wszystkie wgłębienia przy użyciu zaprawy klejowej.
Niezwykle istotny jest również wybór odpowiednich łączników. Kołki do styropianu muszą przede wszystkim być dłuższe w porównaniu do grubości warstwy izolacyjnej. Różnica w tym przypadku powinna wynosić około 5 centymetrów. Ponadto przy zakupie łączników mechanicznych należy dokładnie zapoznać się z ich opisem. Producenci często zamieszczają tam wiele ważnych informacji. Jedna z nich zazwyczaj dotyczy materiału, na którym można umieścić łączniki. Przykładowo, kołki elewacyjne umieszczane w ścianach betonowych powinny być inne niż te stosowane w przypadku ścian ceglanych. Dlatego warto sprawdzić, czy wybrane łączniki mechaniczne mogą zostać wykorzystane w przypadku danego budynku.
Kołkowanie płyt styropianowych – krok po kroku
Pierwszym krokiem podczas montażu łączników mechanicznych jest wywiercenie otworów w ścianie i warstwie izolacyjnej. W tym celu na ogół można wykorzystać wiertarkę udarową. Jednak trzeba podkreślić, że istnieje kilka materiałów budowlanych, jak cegła ceramiczna, przy których udar nie będzie dobrym rozwiązaniem.
Po zakończeniu wiercenia można przejść do prac porządkowych. Każdy otwór musi zostać dokładnie oczyszczony ze wszelkich pozostałości. Prawidłowe kołkowanie styropianu bezwzględnie musi odbywać się na dobrze przygotowanej powierzchni. Jeżeli otwory zostaną oczyszczone, należy ostrożnie umieścić w nich korpusy kołków elewacyjnych. W razie konieczności można użyć młotka, aby dokładnie wbić łącznik w ścianę. Następnie wystarczy założyć ochronne talerzyki plastikowe, dzięki czemu kołki elewacyjne będą dobrze zabezpieczone.
Ostatni krok zależy od tego, jaką metodą wykonano kołkowanie styropianu. Jeśli łączniki zostały umieszczone wewnątrz otworów, należy nakryć je styropianowym krążkiem. Tymczasem w przypadku wbijania ich bezpośrednio w styropian wystarczy pokryć powstałe zgłębienia przy pomocy zaprawy.
Po zakończeniu nakładania pozostaje tylko wygładzić warstwę, aby powierzchnia izolacji była całkowicie równa.
Ile kołków pozwoli uzyskać najlepszy efekt?
Na zakończenie warto omówić bardzo ważną kwestię, czyli ilość wbijanych łączników. Według powszechnie stosowanych zaleceń należy umieszczać średnio cztery łączniki mechaniczne na każdy metr kwadratowy powierzchni. Dotyczy to jednak środkowej części ściany, na której nie występują żadne newralgiczne miejsca (np. kąty lub skosy). Nieco inaczej trzeba postąpić w przypadku miejsc, gdzie istnieje większe ryzyko odklejania lub uszkodzenia styropianu (np. obrzeża budynku). Tutaj można wykorzystać nawet sześć kołków na każdy metr kwadratowy.
Oczywiście w przypadku jakichkolwiek wątpliwości należy wziąć pod uwagę zapisy zawarte w projekcie budowlanym. Trzeba także pamiętać, iż rodzaj używanych łączników powinien zależeć od miejsca, w którym zostaną zastosowane. Powierzchnia narażona na działanie silnego wiatru wymaga znacznie większej ochrony, dlatego w takich miejscach muszą pojawić się mocniejsze kołki do styropianu.
Warto pamiętać, że zastosowanie łączników mechanicznych nie może zastąpić samego klejenia płyt. Użycie zaprawy klejowej jest niezbędne do tego, aby warstwa izolacyjna była stabilna i nie przesuwała się względem podłoża. Odpowiednio nałożony klej stanowi również zabezpieczenie przed cyrkulacją powietrza pomiędzy ścianą, a termoizolacją. Zjawisko takie może obniżyć efektywność ocieplenia.
Podsumowanie
Zastosowanie się do powyższych zaleceń sprawi, że kołkowanie płyt styropianowych będzie przebiegać sprawniej i łatwiej. Niemniej przeprowadzenie takiej realizacji wymaga odpowiedniej wiedzy oraz umiejętności. Dlatego wszelkie projekty dotyczące termoizolacji powinny być wykonywane wyłącznie przez osoby z doświadczeniem. Każda pomyłka może bowiem skutkować odklejaniem się, a w skrajnych przypadkach nawet całkowitym odpadaniem izolacji.
